Erzincanlı Ayakkabıcı İbrahim Kıraç, Mesleğinin Yok Oluşunun Tehlikesiyle Karşı Karşıya

Erzincan’da yaşayan 36 yıldır ayakkabı tamirciliği yapan İbrahim Kıraç, mesleğinin yeni çırak bulamadığı için yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu dile getirdi. Kıraç, gençlerin teknolojiye olan ilgisi ve hızlı tüketim nedeniyle geleneksel el işçiliğine olan ilgiyi azaldığını belirtti.

GELENEKSEL MESLEĞİN YOK OLMA TEHLİKESİ

Erzincanlı ayakkabı tamircisi İbrahim Kıraç, 11 yaşında başladığı ayakkabı tamirciliğine 36 yıldır devam ediyor.Okulu bırakarak amcasının yanında 11 yaşından itibaren ayakkabı tamirciliği yapan İbrahim Kıraç, gelinen noktada mesleğin yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söyledi. Yeni çırak bulamadıklarını belirten ayakkabı tamircisi İbrahim Kıraç, talep olması halinde seve seve bu mesleği öğretebileceklerini söyledi.”Eskiden daha fazla talep vardı, ama şimdi maalesef yeni çıraklar bulamıyoruz” diyen Kıraç, mesleğin yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu vurguladı. Gençlerin, hızlı tüketim ve teknolojiye olan ilgisinin, geleneksel el işçiliğine olan ilgiyi azalttığını ifade eden Kıraç, bu durumu değiştirmenin önemli olduğunu düşünüyor.Kıraç açıklamasında şu ifadeleri kullandı;“Ayakkabıcılığı amcamdan öğrendim. Amcam yapıyordu, onun yanında çıraklığa başladım. Ondan sonra da devam ettim ayakkabıcılığa. Amcamdan devraldım mesleği işte Erzincan halkına hizmet veriyoruz. Okula gitmeyi düşünmedim okumadım, bu mesleği tercih ettim. Yaklaşık 36 yıldır bu işi yapmaktayım. Yani bizim ayakkabı tamirci mesleğimiz yani bitmek üzere. Önceden okullar tatil oluyordu, geliyordu millet hani biz öğrenmek istiyoruz, babası getirirdi. Şu an öyle kimse gelmiyor. Gelenler de asgari ücret, sigorta yapacak mısın diyorlar. Yani bizim meslek bitmek üzere. Önceden her köşe başında bir ayakkabı tamircisi vardı, şu an kimse kalmadı. Kimse öğrenmek istemiyor. Ben bile çocuğumu getirdim ki öğrenmek için, öğretmek için ama ben okuyacağım dedi, öğrenmek istemiyorum dedi. Yani bitiyor bu meslek.İlkokul işte 5. sınıfı bitirdim. Okumak istemedim. Amcamın yanına geldim, bu mesleği öğrendim. Ondan sonra tam 36 yıl oldu bu işi yapalı. Çıraklık zamanında ayakkabı boyadım, çay yaptım getirdim demledim, ondan sonra dükkanı süpürdük, işte bu işi severek yapmaya çalıştık. İşimi seviyorum, severek yapıyorum.Yani çırak almak istiyorum ama kimse öğrenmek istemiyor. Mesleğimiz yani bitiyor. Bu işi yapmak isteyen varsa bize iletişime geçsinler. Biz seve seve öğretiriz bu mesleği.”